auteur: Geleijn van der Ham

Enige tijd geleden kwam mij al ter ore dat er op het conservatorium in Kopenhagen een getalenteerde accordeoniste uit China studeerde. Deze Hanzhi Wang is net afgestudeerd bij Geir Draugsvoll die op zijn beurt weer student was van Mogens Ellegaard (1935-1995). Het is mooi om te zien dat de muzikale erfenis van deze laatste als pionier van de klassieke accordeon nog steeds doorwerkt.

Casper Burkhardt, de vertegenwoordiger van Pigini, haalde haar naar Nederland voor een paar concerten. Ik was in de gelegenheid om donderdag 22 maart naar haar eerste concert in Tilburg te gaan. In een prachtig kleine voormalige kloosterkapel speelde in het voorprogramma drie studenten van de Fontys Hogeschool voor de Kunsten. Het bleek al snel dat het accordeon hier prachtig tot zijn recht kwam.

Hanzhi Wang begon met de partita in c mineur van Bach. Een lang veeleisend zesdelig werk van zo’n 20 minuten dat mij al meteen overrompelde. Telkens weer als ik Bach op accordeon hoor overtuigt me dat en vaak vind ik het minstens zo mooi, zo niet mooier, zeker in de langzame delen, dan op clavecimbel of piano. En als het dan ook nog op dit verbluffende niveau gespeeld wordt heb ik niets meer te wensen.

Vervolgens klonk er een Andante van Mozart en drie Lyrische Stücke van Edvard Grieg. Bij het deeltje Butterfly leek het alsof Hanzhi Wang zelf zou weg fladderen zo lichtvoetig en speels bracht ze dit. De jonge Wang is sowieso een prettige innemende persoonlijkheid op het podium.

Hierna volgde twee werken van de jonge Deense componist Martine Lohse die al veel voor accordeon heeft geschreven. In een minimalistische stijl werkt hij met eenvoudige drieklanken die langzaam in verschillende lagen ten opzichte van elkaar verschuiven hetgeen een geraffineerd klankpalet oplevert en zeer goed werkt op het instrument.

Een virtuoze etude van Moszkowski volgde hetgeen bij menig speler als een circusact klinkt maar niet bij Hanzhi Wang. Alles wat zij doet staat in dienst van de muziek. Een toegift kon niet uitblijven en dat was een Chinees poëtisch volkliedje in een eigen arrangement. Een staande ovatie was haar deel. En zeer terecht. Vergelijken is op dit hoge niveau altijd lastig, iedere getalenteerde speler heeft zijn eigen signatuur, maar ik durf rustig te stellen dat ik nog nooit zo mooi klassiek accordeonspel heb gehoord.

Ik was zo onder de indruk van dit concert dat ik besloot om zaterdag 24 maart wederom te gaan luisteren. Ditmaal in de Galerie Kuub te Utrecht. Ze bracht hetzelfde programma met als extra werk De Profundis van de Russische componiste Sofia Gubaidulina. Het toeval wilde dat de avond ervoor van dezelfde componiste in Tivoli de Nederlandse première plaatsvond van haar tripleconcert met o.a. de accordeoniste Elsbeth Moser en het Radio Philharmonisch Orkest. De Profundis is zeker geen makkelijke kost voor een doorsnee publiek. Maar in gesprekjes na afloop bleek al snel dat dit werk ook een ongeoefend oor overtuigde omdat Wang het publiek als een gids in een museum door de compositie leidde. Het bevatte o.a. veel clusters en andere moderne samenklanken maar alles kreeg zijn eigen kleur in handen van deze accordeoniste waardoor het geheel bleef boeien.

Dat ik niet de enige ben die van haar spel heeft genoten blijkt wel uit het feit dat Hanzhi Wang inmiddels op menig festival prijzen heeft gewonnen zoals Klingenthal (Duitsland), Arrasata (Spanje 2013) en Castelfidardo (Italië 2015). Met als hoogtepunt in 2017 de Young Concert Artist Award in Amerika . Een competitie voor alle instrumenten met zo’n 200 kandidaten uit 30 landen. Dit brengt haar de komende tijd veel concerten in o.a. Carnegie Hall te New York!!! Zondag vloog ze weer terug naar Kopenhagen en werd haar door de crew gevraagd in het vliegtuig wat te spelen. Kijk maar eens op de volgende link: www.pigini.nl/2018/03/27/hanzhi-wang-vliegtuigconcert Om met de Luizenmoeder te spreken: dat vinden wij helemaal niet raar, dat is heel bijzonder. Het kan niet zo lang meer duren of we zien deze musicienne in grotere zalen terugkeren. Ik kan niet wachten.